Baby Shower Partim

baby shower
Merhabalar,

İkinci kez anne olurken,kutlamalara bayılan ben,tabii ki bunu da kutlamak istedim ve bitanecik annemin sayesinde harika bir Baby Shower Partim oldu :)

Partimin resimlerini sizlerle paylaşmak istedim.Videoyu izlemek için ise,Youtube kanalıma tıklayıp,BabyShower videomun açıklamalar bölümünden,link'e ulaşabilirsiniz:)

Resimler: MELİS AKPOLAT PHOTOGRAPHY

Organizsyon:DREAM POMPONS 

Video:KISA Bİ FİLM 

Mekan:La REİNE cafe

Herkese çooookkkk teşekkür ederimmmmmmm :)






























Emzik bırakma hikayemiz

emziğibırakma


Emzik,emzik,emzik…

Ne büyük buluş,ne büyük rahatlık.Çocuklar doğar doğmaz ağızlarına verilip,itinayla alıştırılmalı bence :)Halbuki Emir’e ilk kez emzik verirken ne ağlamıştım.Lohusalık değil mi işte,emziği kıskanmıştım bildiğiniz ve sanki yanlış birşey yapıyormuşum gibi gelmişti.Sonra faydalarını gördükçe,aşık oldum kendisine.Susturucu,sakinleştirici,uyutucu,bir bebeği büyütürken ihtiyacın olan herşey :) Hele bir de Emir’İn emziği emerken çıkardığı bir ses vardı.Ah nasıl bir ses o.Nasıl bir tatlılık.Bir emzik bir çocuğa bu kadar mı yakışır derken,iki seneyi devirdik birlikte.



Bu konuda tek dikkat ettiğim şey,özellikle 1 yaşından sonra,emziği sadece uykuda vermek oldu.Gün içinde sakinleşmesi kullanmadım.O sadece bizim uyku arkadaşımızdı.Bırakma konusunda ise,hiç aceleci olmadım,çünkü istemedim :)Yazdıklarımdan da anlayacağınız üzere,Emir'in emziğe bağlı olduğu kadar,benim de bir bağım vardı kendisine.Emzik benim için,Emir’in bebekliğini temsil ediyordu,biraz daha dursundu.Hem sorduğum pedagog ‘acelesi yok,3 yaşına kadar bırakmaması bir sorun yaratmaz’ demişti.E harikaydı o zaman.Hem Emir emzikle çoook kolay uyuyordu,hem de zamanı gelince bırakırdı.

Sonra 10 Mart gecesi,Emir’i babası yatırdı,emzik vermeyi unutmuş.Ben yanına kitap okumaya gittim,ben de farketmedim.Salona döndükten sonra aklıma geldi,tam emziği aldım odasına gidiyordumki,durdum.Baktım Emir emziğini sormuyor,geri döndüm,oturdum.Acaba mı dedim?Bir denesek mi?Bir cesaret anında bir karar verdim.Bu gece Emir emziksiz uyursa,bir daha vermeyecektim.O gece Emir ilk kez emziği olmadan uyudu.Resmen uyudu.Gece uyanıp ister diye düşündüm,istemedi.



Bende fırsat bu fırsat,hiç aklımda yokken,tamam dedim,’bu çocuk hazır,o hazırsa ben de hazır olmalıyım,ne olursa olsun dönmek yok,bir yola girdik’ diye kendimi telkin ederken,ertesi gün öğlen uykusunda emziği tekrar sormaması ile ben şaşırmalarıma devam ettim.Sıra geldi,akşam uykusuna.Yatğına yatınca,emziğini istedi.Buna cevabım hazır değildi,hiç bir şey düşünmemiştim,bende ilk aklıma gelen şeyi söyledim.

‘Annecim,emzikler gitti.Baktılarki sen çoook büyümüşsün,abi olurmuşsunibiz artık bebeklere gidelim dediler ve gökyüzüne uçtular.Artık Emir bebek değil,emziğe ihtiyacı yok dediler.Güle güle emzikleeeer’ dedim,gökyüzüne el salladım.

Güle güle dedi,o da el salladı.Ben abi oldum dedi.Adam dünden razıymışşşş! O günden sonra emziği sormadı.Zorlanmayacağımızı tahmin ediyordum ama bu kadarını tahmin etmiyordum.

Ondan sonraki bir haftamızda,uykuya geçişlerimiz biraz uzun sürdü,fakat yinede emziğimi getir demedi.10 gün sonra gece üstünü örterken,uykususunda eliyle yatağındaki oyuncağını emzik sanıp ağzına götürdüğünü gördüm,sonra olmadığını anlayıp geri çıkardı.Ben kahroldum,niyeyse:)Duygulanıcak yer arıyorum ya:))İçim parçalandı,kendi kendine mücadele ediyordu,minicik haliyle.

Sonra Lou Lou çocuk kitaplarını serisi aklıma geldi.LouLou anaokuluna başlıyor isimli kitap,okula alışma döneminde bize çok yardımcı olmuştu,’aferim LouLou,emziği bıraktı’ diye bir kitabı olduğunu hatırladım.Gittim aldım,her gece onu okumaya başladık.Çoook hoşuna gitti,kendiyle gurur duydu,iyice ikna oldu.




Hepinize tavsiye ederim,çocukların geçiş dönemleri için yardımcı 4 tane kitabı var LouLou’nun,hepsi kısa ve öz olarak olayları anlatıyor.Bizimki hepsine bayılıyor.Sadece tuvalet eğitimi kitabını henüz okumadık,çünkü şuan koca göbeğimle,o eğitimi vermeye pek hazır değilim:)

Ondan sonraki hafta Emir ateşlendi.Uykuları iyice birbirine girdi,zor bir hafta geçirdi,o hafta onu sakinleştirmek ve kolay uyumasını sağlamak için emziğe elim en az 3-4 kere gitti.Emir de zorlanıyordu ama kuzum ses çıkarmıyodu.O bu kadar güçlüyken ben niye güçsüzlük yapıyorum ki diye kızdım kendime.Hem eğer 15 gündür emzik almayan çocuğa istemediği halde emziği tekrar verirsem bir daha asla bıraktıramazdım biliyordum.

Hastalıklar geçti,uykular düzene girdi,bugüne kadar Emir 2-3 kez gece yatarken ‘emziklerim bebeklere uçtu,dimi annesiii?’ diyerek gökyüzüne el salladı,o kadar.

Biz bir aydır emzik kullanmıyoruz.Sonunda ben de durumu kabullendim ve hepsini çöpe attım.

Oğlum bir kez daha büyüdü.Bir basamağı daha çıktı ve bunu çooook kolay bir şekilde yaptı.Sanırım herşeyin bir zamanı var.Doğru zaman gelince herşey kendiliğinden ve kolayca oluyor.Eğer zorlanıyorsak,hemen vazgeçmiyorsak ama gerçekten zorlanmaya devam ediyorsak,belki de daha doğru zaman değildir?Siz ne dersiniz?
Umarım tuvalet eğitimiz de böyle kolay geçer :)

Herkese sevgiler….