Hamilelik Günlüklerim

hamile
Merhabalar..Yepyeni ve beni çok heyecanlandrıan haberlerim var.
Hamilelik Günlüklerim artık YOUTUBE KANALIM'da :)
Bu süreçte yaşadıklarımı buradan yazıyla,kanalımda ise yüzyüze paylaşacağım.

Ziyaret eder ve abone olursanız çok sevinirim.
Kanalın link'i için TIKLAYIN.   :)
Videolarımın fragmanını ise aşağı da izleyebilirsiniz.Sevgiler.



Düzen ve Rutin

düzen
Yeni annelere verebildiğim tek bir tavsiye olsa,Düzen ve Rutin'iniz olsun derdim.İkinci çocuğumda da Emir'de ki gibi,gözüm kapalı uygulayacağım tek şey bu.


Her annenin kendine göre bir düzeni var elbette.Kimisi daha rahat olmayı  ve bebeği kendine uydurmayı seçiyor,ben ise bebeğin hayatına adapte olmayı seçenlerdenim çünkü bu benim kişiliğime ve önceliklerime daha uygun.Bence bu noktada en önemlisi,her annenin kendi kişiliğine ve iç rahatlığına göre bir tercih yapması,her gün 7'de evde olup çocuğunu yatırıp içinize fenalıklar basıcak,biraz daha gezin yada biraz daha oynayın,bence daha iyi,çünkü biz mutluysak ve huzurluysak,bebeklerimiz de mutlu:)

Benim için rutin ve düzen öğrenilmiş birşey olmadı,iç güdüsel olarak,kendiliğinden oluştu.Emir'in uyku saatleri her zaman belliydi.Bu saatleri Emir belirledi ben ise saatleri sabitlemekte kendisine yardımcı oldum.2 aylık olduyktan sonra ne zaman gece uykusuna geçiş yaptığını biliyordum.Saat 7 dedin mi yatıyordu ve  gündüzden daha uzun uyuyordu.Biz bu saate göre,her akşam babasıyla 6.30'da önce odasındaki gece lambasını yakıyorduk,sonra dönencesindeki müziği açıyorduk.Ben üzerini çıkarırken,Kerem banyosunu hazırlıyordu,onu yıkıyorduk,odasına getirip üzerini giydirip,öpüp koklayıp,emzirip yatıyorduk.Emir her akşam 7'de yatağında oluyordu.Bu düzen sayesinde bir kaç ay içerisinde,odanın ışığını loşlaştırıp,müziğini açınca,Emir aynı saatlerde uyanmaya başladı.10'da kalkarken,bu saati 12'ye çekti.Sonra emzirme veya mama,3 saat daha uyku.Sonrası artık süpriz:)

Büyüdükçe uyku süreleri uzadı,emzirmeler biberonla,dönence müziği başka müziklerle ve daha sonra sessizlikle, yer değiştirdi.Uyku saatleri akşam 7'den 7 buçuğa,daha sonra 8'e uzadı,sallamalara ve ağlamalara göre uykuya dalma süresi değişse de,Emir yaz kış hergün aynı saatte banyo yapmaya ve ayına veya yaşına göre update olan rutinimizle yatmaya devam etti.Öğle uykuları 3'ten 2'e sonra da kendi tercihine göre 1 kereye düştü.

Akşam uykularında,her zaman evinde ve kendi yatağındaydı.(5 aylıktan sonra uyduğunu tek yer anneannesiydi,çünkü o da benim rutinimi uyguluyordu)Öğle uykularında özellikle ilk 7-8 ay dışarda da uyudu,fakat daha sonra evde uyuduğunda daha uzun uyuduğunu farkedince,onu da elimden geldiğince evde uyutmayı tercih ettim.Hala dışarda bebek arabasındaysa,öğle uykusunu 1 saat uyuyor ve tüm gün huysuz oluyor,evde uyursa 2-3 saatten önce uyanmıyor.Yeni yeni tanıdığı evlerde de uzun süre uyumaya başladı,ki bundan çok mutluyum:)Uykudan önce ve sonra neler yiyeceği,ne zaman oynayacağı 13-14 aylık olana kadar hep belliydi.

Bu tüm bunlar bana ne kazandırdı diyer soracak olursanız?

Ben bu düzenin Emir'İ her zaman daha güvende hissettirdiğini düşündüm.Bir sonraki adımda ne olacağını bilmesi onun kolay bir bebek olmasını sağladı.Emir'in uyku eğitimiyle çok uğraştım tabi ki,fakat yinede 14 aylık olduğundan beri,(tatillerde bozulsa da) hep kendi kendine uyudu.Bu süreçte bile uyumayacağım diye hiç inatlaşmadı,senin kucağında uyuyacağım diye tutturdu.

Bugün 25 aylık ve hala uyku vakti dedik mi direk iyi geceler diyip yatağına gidiyor.Bizim yatağımıza gelmeye hiç çalışmıyor,hep odasında ve 11'e kadar bizimle oturmak isteyen bir çocuk hiç olmadı.Yemek inatlaşması da hiç yaşamadık.Hastalıklar,oluşan damak zevki ve büyümesi gibi şeyleri tabii ki saymıyorum,çocuk robot değil elbet:)Fakat mesela bugün bile TV izlerken veya telefonla oynarken(ki bunları çok çok seviyor) 'bitti' dediğimizde hiç ağlamaz,kızmaz,tamam der,hatta uyku vakti diyince gider tv'yi kendi kapatır.Bilir ki bu kadar ama sonra yine izleyecek yada oynayacak.


Emir bugün biraz utangaç,düzeni seven,güler yüzlü ama son bir kaç aydır iki yaş sendromu dolayısıyla gıcık bir çocuk haline dönüştü:)))Fakat bebeklik döneminde hem iç güdüsel olarak başlattığım,sonradan ise okuduğum kitaplarda ki ipuçlarıyla çoğu süreci çok kolay ve sakin geçirdik.Bakmayın uyuz desemde,bugün hala kolay ikna olan bir çocuk olduğunu düşünüyorum.

Benim içim,her akşam 7'de evde olmaktan dolayı hep huzurluydu,bugün de en geç 8.30 dedik mi yataktayız,çünkü babası da ben de inanın böyle daha mutluyuz:)Öbür türlüsünün düşüncesi bile bana hep çarpıntı veriyor:)AVM'lerde gece 9'da bebek arabalarında yarı uyuklayan çocukları görmek beni hep üzüyor niyeyse,kucaklayıp yatırasım geliyor:)Bana neyse:)Öbür türlüsü yanlış olduğundan değil,ben öylesini yapamadığımdan sadece.Emir'in  bildiği şeyleri yaşaması beni de sakin tuttu,kendime güvenimi arttırdı ve anneliğe bence daha kolay alışmamı sağladı.Ne yaşayacağımı,yaptıklarımın ne sonuç verdiğini ve düzenimi bilmeyi sevenlerdenim:)

Siz de benim gibiyseniz ve kendinizi bebeğinizin hayatına uydurmayı seçen taraftaysanız
Tracy Hogg ve Dr. Harvey Karp'ın kitapları bana anneliğimin her alanında çok yol gösterdi ve yardımcı oldu.Sizlere de tavsiye ederim.

Sevgiler :)


İkinci kez hamilelik

hamilelik
Merhabalar,

Buraya ikinci çocukla ilgili yazdığım herşey,acabadan ve kararsızlıklardan oluşuyordu,bu yüzden,şuan buraya gerçekten ikinci çocuğa hamile olarak yazdığıma inanamıyorum.Hatta ikinci çocuğuma hamile olduğuma inanamıyorum.

    

 Bu hamilelik tamamen süprizdi,bu sebeple psikolojisi benim için ilk hamileliğimle hem çok farklı,hem de çok aynı.

Farklı olmasının en büyük sebebi,tabii ki yaşattığı şok etkisi!Planlı hamileliklerde bile,ilk haberi aldığınızda şoka giriyor ve bu fikre inanmanız bir kaç günü buluyorken,hiç beklemediğiniz bir  zamandaki şüphelerinizle ’yok canımmmm mümkün diiilll’ diye kendinizi rahatlatmya çalışırken,bir anda kendinizi elinizde pozitif bir sonuçla buluverince,konuşmak bile epey zaman alıyor.Bizim için öyle oldu.

Kerem de ben de bir süre konuşamadık ve hiç ama hiç inanamadık.Düzenimizi oturtmuş ve tek çocuklu aile olmaya bu kadar alışmışken,bu da neydi?Benim düşüncelerimi ‘kardeş şart mı?’ başlıklı  yazılarımdan zaten biliyorusunuz.

Sonuç mu?Bugün 15 haftalık hamileyim ve hala inanamıyorum.

İlk hamileliğimle bu hamileliğimin farklarına devam edecek olursam,şok etkisinden sonraki en büyük farklılık,bu hamileliğimi kimsenin ciddiye almaması.Ben dahil.

Emir bey sağolsun,olaydan habersiz,her gün daha da hareketli ve beklentileri hergün daha da artıyor.İki yaş sendromumuz nöbetler halinde gelip gidiyor ve benim tahamül sınırlarım ilk kez bu kadar zorlanıyor.Ayrıca hastalıklar,herşeyi annemle yapıcam dönemine giriş artı hiç susmamacasına sorulan sorular ve anlatılanlar derken,ben hamileden çok Emir’in kölesi modunda geziniyorum.Akşam Emir’i yatırır yatırmaz ben de koltuğun üzerinde perişan halde uyuya kalıyorum.
5. haftamdan 14. Haftama kadar süren şiddetli mide bulantılarım bu hamileliğimde de beni yanlız bırakmadı.Beni en en en çok zorlayan kısım ise buydu sanırım.Fakat en azından,insanların beni birazcık daha önemsemesine ve hamile olduğumu hatırlamalarına yardımcı oluyordu.İnsanlardan kastım,eşim,annem ve babam.

Son10 gündür mide bulantılarımın son bulması ve benim yemek yemeye başlamamla,kendileri hamile olduğumu tekrar unutmuş durumda.Ben ilk hamileliğimdeki ilginin aynısını,hatta daha çok yorulduğum için daha çok ilgi ve merhamet ve masaj beklerken,kendilerinin kaç haftalık hamile olduğumu bildiklerini bile sanmıyorum.

İlk hamileliğimde hepsi herşeyi ezbere biliyordu.Bütün doktor randevularına birlikte gidiliyordu,bir heyecan,bir alışveriş,bir mutluluk.Bu sefer tık yok ne yazık ki.Sevgili arkadaşlarım da aynı şekilde,onlarda da ilk hamilelikteki heyecanın ‘h’ si yok.Herkesde bir ne yaşayacağına bilme rahatlığı var.Anlıyacağınız bu ikinci hamilelikte ilgi alaka sıfır.İşin kötüsü benim de eskisi kadar kapris yapmaya vaktim yok,aklıma bile gelmiyor.Şunlara bi küseyim bi kapris yapıyım diye plan kurup,sonra neye kızdığımı ben bile unutuyorum.Geçenlerde bir anda ağlamaya başlayıp,ben niye böyleyim diye kendimi sorgulayıp,sonradan ‘aaa hamileyim,hormonlardaaaaaannnn’ diyerek hamile olduğumu kendime hatırlattım.

Hamile kıyafetlerim hazır,oğlum olucaksa çocuğumun bile kıyafetleri hazır.Hepimiz Emir’in psikolojisini düşünüyoruz,ikincinin nasıl biri olacağını kimse merak etmiyor.Fakat ben bu haksızlık işine son vermeye karar verdim,şu saatten sonra kaprisleri ve mızmızlanmaları arttırıyorum,başka türlü olmıycak.Yazık diil mi benim ikinci çocuğuma?

Hadi şimdi benzerlikleri konuşalım birazda.Enteresan bir şekilde,hamileliğim birebir aynı gidiyor.Aynısının tıpkısı.Mide bulantıları,bulantının süresi,cinsi,hepsi aynı.İğrenç bir perişanlık hali,mide bulantısının geçmesi için göz yaşlarıyla edilen dualar.Moral bozukluk hallerim,korkularım,depresif hallerim aynı.Hatta geçen seferki gibi 2-3 gün sürüp geçiyor,sonra bir hafta rahatım.Diş eti kanamalım ve diş ağrılarım aynı haftada.Yorgunluklarım,erken yatmalarım aynı.Şimdidiye kadar beni şaşırtan birşey olmaması çok enteresan geliyorJAynı zamanda beni rahatlatıyor.Fiziksel olarak korkularım çok azaldı.Hangi ve ne kadar ağrı sızı normal biliyorum.Ne ne için oluyor biliyorum.Daha tecrübeliyim.Kafam karışık değil,ne almam gerek,ne zaman neyi yapmam gerek biliyorum.Bunları hiçç düşünmüyorum ve deli gibi araştırma yapmıyorum.Kiloyu yine kafaya takıyorum fakat karnım çok mu büyüyecek,ne zaman kilo almaya başlarım,göbek deliğim dışarı çıkıcak mı,belim ağrıyacak mı? gibi soruların cevaplarını aşağı yukarı biliyorum.

Bu sefer yeme içme kısıtlamaları beni daha çok zorluyor nedense.Kötü alışkanlıklar hamilelik öğrenildiği an sonlandırıldı ama bu sefer canım istiyor,yapmamam gereken şeyleri doğurup,bir an önce yapmak istiyorum,daha sabırsızım.O krem,şu ürün araştırıp titizlenmiyorum,ne almak ne kullanmak istediğimi biliyorum,neye dikkat etmem gerektiğini biliyorum.İçim daha rahat,kendime ve fikirlerime güveniyorum.

Endişelerimden de sıyrılmayı başarırsam daha huzurlu bir hamilelik geçireceğime inanıyorum.Emir’e kötü birşey değil,yiyi birşey yaptığımı biliyorum,hiç tecrübe etmediğim kardeşliği çocuklarım sayesinde tecrübe edeceğim için çok mutluyum.Şimdi Emir kadar sevemeyeceğimi düşündüğüm halde,doğru anda deli gibi aşık olacağımı biliyorum.İki çocuğa bakamayacağımı düşünsemde,bakıcağımı biliyorum.Hiç birşeyin şuan gözüktüğü kadar korkutucu olmayacağını biliyorum.Yinede korkuyorum....

Sonra şükrediyorum,yeterki sağlıklı olsun diyorum,birazcık vakit bulursam uyuyorum ve daha iyi hissediyorum...


Bizden şimdilik bu kadar :) Sevgiler...