Ben Emir'den önce çocuklarla çok içli dışlı olmayan biriydim,çünkü ailemde veya çevremde kimsenin çocuğu yoktu,hiç bir tecrübem olmadı bu konuyla ilgili,en çok annemle paylaşabiliyordum aklımdakileri ama o da en son hamileleiğini 30 sene önce yaşamış olduğu için hatırlayabildiği kadar cevap verebiliyordu.Sevicek bir bebek bile olmadı yakın çevremde hiç bir zaman.Dolayısıyla ben konuya baya ilgisiz ve yabancıydım.Hatta kucağıma aldığım ilk bebek oğlum oldu.

Bu ilgisizlik,hamile kaldığım gün değişti haliyle.Fakat konuyla ilgili zerre fikrin olmayınca kaygı oranı daha büyük oluyormuş,ben bunu gördüm.Midemin bu kadar bulanması normal miydi?Hissettiklerimin hepsi hormanal miydi?Aldığım kilo miktarı normal sınırlarda mıydı?Bulantıdan hiç birşey yiyemessem bebeğimi nasıl besliycektim?Hiç bir şey bilmezken çocuğuma nasıl bakıcaktım?Çocuk odasını nerden ve ne zaman almalıydım?İlk etapta nelere ihtiyacım olacaktı?Allahım,sorular havuzunda boğuluyordum.Etrafımdaki herkesin elbetti bir fikri vardı her konuyla ilgi,ama hepsi kısıtlı bilgi,benim tecrübeyle sabitlenmiş bilgilere ihtiyacım vardı beynimin sakinleşmesi için.

Dolayısıyla bilgisayar benim en yakın arkadaşım oldu 9 ay boyunca.Bazı teknik sorularımın cevabını bulabiliyor olsamda,internet her zaman dost olmuyor bildiğiniz gibi,kimi zaman bazı yazılar,insanın kafasını daha da karıştırabiliyor,ya da daha fazla soru oluşmasına katkıdabulunabiliyor.

Neyseki bir gün,karşıma bir kaç blog çıktı.Ve işte o gün kurtuldum.Hamile bloggerlar,anne bloggerlar,yeni anne bloggerlar,tecrübeli anne bloggerlar…Hazine bulmuştum resmen.Hamilelik belirtileri,hastane çantası,bebek arabası seçimi,ihtiyaç listeleri,bebek bakımı…..ne istersen var.

7. ayımdayken resmen uzman olmuştum,alacaklarım kafamda netti,yaşayacaklarım konusunda biraz bilgi sahibiydim.Hastane çantamı onlar sayesinde eksiksiz hazırladım.Alacaklar listemi onlar sayesinde oluşturdum.Bazen ağlarken,onların yazılarında okuduğum bir cümle ile sakinleştim.

Anne blogerlar,iyi ki varsınız.Burdan hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim.Hele ki bazıları benim için daha da özel.Aslında tanımadığın insanların,sana yardım edebiliyor olması,haberleri olmasa da hayatında bu kadar büyük yer alabilmeleri ne kadar değişik ve güzel birşey.

İşte bu yüzden açtım bu blogu,sadece 1 kişinin bile kafasındaki sorularından bir kaçını cevaplıyabilirsem,hamileliğin getirdiği o gereksiz yoğunluktaki kaygıyı azıcıkta olsa azaltabilirsem ne mutlu bana.Bugün hala anne blogerlar benim en yakın arkadaşlarım:)Emir'le ilgili kafama bişi takıldığında,elim ilk bilgisayara,onların bloglarına gidiyor.Hepsine kocaman teşekkürler,iyi ki varlar!!