Son bir haftadır,geri sayıma başlamak istiyorum.Emir’in doğumgününe 29 gün kaldı-28 gün kaldı diye saymak istiyorum,kutlamalar başlasın istiyorum.Fakat olmuyor,çünkü ne kadar az kaldığını her düşündüğümde,boğazım düğümleniyor,gözlerim doluyor.Bu kadar duygusal olmamın ne derece normal olduğunu bilemediğim şu günlerde,herşey beni geçmişe götürüyor ve bir senenin nasıl bu kadar çabuk geçtiğine hayret ediyorum.

Halbuki ‘hadi’ diyordum içimden.Hadi büyüsün birazcık da oyun oynayalım,parka gidelim,bana anne desin…Ya da kendimi düşünüp,zaman geçsin istiyordum.Daha çok uyuyacağım günleri,daha az emzireceğim günleri,daha rahat dışarı çıkabileceğim günleri bekliyordum.Her anne gördüğümde soruyordum,'Ne zaman normale dönücem?’ diye.

Son bir kaç haftadır ise,başka bir soru soruyorum.Bu kez kendime.’Ne yaşayacağımı bilmeme rağmen,tekrar başa dönmek ve bir daha yaşamak ister miydim?’

Her seferinde cevabım evet oluyor.

Emir hala bebek olmasına rağmen,daha minicik halini özlüyorum.Onunla geçirdiğim her saniyeyi özlüyorum,tekrar tekrar yaşamak istiyorum.En başa dönmek,aylarca uykusuz kaldığım,kollarıma kramp girecek kadar kucağımda tutmak zorunda olduğum,dışarı çıktığımda en fazla bir saat dışarıda kalabildiğim,en büyük sosyalliğimin balkona çıkmak olduğu o günlere,gözümü kırpmadan dönebilirim şu an.

Bu nasıl bir mazoşistlikse artık? :)

Emir’in amcası,ebeveynlikten konuşurken aslında çocuk sahibi olmanın ‘gönüllü kölelik’ olduğunu söylemişti.Ne kadar güzel bir tespit!Sonuna kadar katılıyorum!

Son bir senede,kendim için çok çok az şey yaptım ve o yaptığım şeylerin her biri için de vicdan azabı çektim.Herşey Emir oldu.Beynim,kalbim,ruhum…Aslında bunun ne kadar yorucu olabileceğini düşünsenize?Başka bir insana tüm varlığınla bu kadar bağlanmak,her saniyeni ona ayırmak,bu süreçte kendini unutmak,kendini hatırlamak için yarattığın vakitlerde bile onu düşünecek kadar başkası için yaşamak. Ve en tuhafı….bundan zevk almak ve hiç olmadığın kadar mutlu olmak.

Geçen gün  yakın bir arkadaşım şu soruyu sordu; ‘Şu bir seneyi düşündüğünde,en yorulduğun süreç hangisi?Ne zamandan sonra kolaylıyor?Bu süreç nasıl gelişiyor?’

Bu son bir seneyi yorgunluk derecesine göre gruplandıramıyorum,çünkü ne yalan söyliyim,ben hep yorgunum:)Hergün.

Bu yorgunluk sadece fiziksel değil aslında,o tempoya çoktan alıştım,sanırım bedenimden çok  beynim yorgun.Hissettiğim şeylerin yoğunluğundan dolayı yorgunum.Sevgi ve sorumluluk,hayatımda hiç hissetmediğim kadar yoğun.Bir tatile ihityacım var diyip duruyorum ama Emir olmadan tatile çıkmak istemiyorum ki…

İşte bu yüzden,annelik sürekli ikilemde kalmakmış sanırım.Aynı zamanda sürekli hissedilen ve anlamı yeniden tanımlanan ‘vidan azabı’ duygusunu tatmakmış.’Yeterli  miyim?’ sorusunu hergün defalarca kendine sormakmış.Büyümekmiş,olgunlaşmakmış.

Ben bu sene çok şey öğrendim ve çok değiştim.

Küçük detayların ve insanların hakkımda ne düşündüğünün eskisi kadar önemli olmadığı,anneliğime edilen bir iltifatın her iltifattan daha değerli olduğu,her gün yeni birşeyler öğrendiğim,öğrendiğim ve yaşadığım şeylerin bende yarattığı heyecanla herkesle paylaşmak istediğim,paylaşmaktan eskisi gibi çekinmediğim,beni değil çocuğumu sevenleri daha çok sevdiğim,arkadaşlıklarımın hepsini gözden geçirdiğim,herkesi daha farklı görebilmeyi başardığım,daha fazla empati kurmayı öğrenebildiğim,yorgunluğun yeni bir tanım kazandığı,her annenin gözümde bir kahraman haline dönüştüğü,6 saatlik uykunun fazlasıyla yeterli olduğunu anladığım,eskiden kafamı bile çevirip bakmadığım her çocuğa artık inanılmaz bir sevgi beslediğim,ağlayan bir bebek duyduğumda o annenin ne hissettiklerini anlayabildiğim,sadece anne olmanın yeterli olup olmadığını bol bol sorguladığım,bol bol ağladığım,bol bol güldüğüm,çok çok sevdiğim,sadece bir gülüşüne ya da kokusunu bir kez içime çekmek için herşeyimi feda edebileceğim biriyle tanıştığım ve en önemlisi;sandığımdan çok daha güçlü ,daha korkusuz,daha sevgi dolu olduğumu öğrendiğim harika  bir sene geçirdim.Ve bu kadar çok şeyi SADECE  1 SENEDE ÖĞRENDİM….Düşünsenize…:)Herşey için teşekkür ederim bebeğim….

Emir’in doğum gününe 24 gün kaldı :)