Emir'i 25 gündür sallamıyorum ve gerçekten inanılmaz rahatladım.Onun da artık bunu kabullendiğine eminim fakat unutmadığına da eminim:)Hala bazen uykusu geldiğinde,kafasını bir yere dayayıp,sallayıp 'eee eee' diyor.Kıyamam:)

Gece uyanmaları farkedilir derecede azaldı,akşam 7'den sabah 7'ye kadar deliksiz uyuduğu bile oluyor.Bu bizim için inanılmaz bir gelişme!Şuana dek 3-4 kez oldu,o kadar iyi uyumuşum ki bünyem neye uğradığını şaşırdı:)Uykusu da derinleşti,eskiden en ufacık bir sese uyanan oğlum,artık uyanmıyor.Bu yazdıklarımda büyümüş olmasının da etkisi olduğu kesin,fakat son 24 gündür yaşadığımız değişim göz ardı edilemeyecek kadar fazla.Aynı zamanda artık,sabahları bir saat fazla uyuyor.6'da değil 7'de kalkıyor.

Emir hala her yatağına koyduğumda hemen yatıp uyumuyor,direndiği,kucak istediği günler oluyor fakat artık ağlamıyor.Eğer ağlıyorsa bir problemi olduğu için ağlıyor,ya karnı acıktığı için,ya dişi ağrıdığı için,ya korktuğu için...O zaman kucağıma alıp sakinleştiriyorum,kimi zaman göğsüme koyuyorum ninni söylüyorum,iyice sakinleşip mayışınca tekrar yatağına koyuyorum.Bu benim için en kararsız kaldığım nokta.Eğitime başladığımdan beri herşeye dayandım,vazgeçmedim fakat istikrarlı olamadığım tek bir nokta var,o da gece uykudan ağlayarak uyanması durumunda kucağa almak ya da almamak konusu.İlk iki hafta her ağladığında kucağa almamak çok önemliydi bence,'yanındayım fakat kucağımda değil yatağında uyumayı öğrenmelisin' mesajını net vermek gerekiyordu,bu yüzden çok dikkat ettim,fakat artık olayı kavradığını düşünüyorum ve özellikle gece uykusundan,gözler kapalı,içli içli ağlayarak uyanıyorsa,kıyamıyorum,dayanamıyorum,alıyorum kucağıma ve dediğim gibi kafasına göğsüme koyuyor ve orada sakinleşiyor,bazen uyuduğu bile oluyor.Doğru mu yapıyorum yanlış mı bilmiyorum,belki de kafasını karıştırıyorum ama iç güdülerim beni böyle yönlendiriyor.

Öğle uykuları 1'e düştü. 'E artık büyüdü normal' diyenler olsada,ben gün içerisinde Emir'e bir kez uyumanın yetmediğini biliyorum.İki kez uyuması gerekiyor,yoksa perişan oluyor,fakat uyumamak için çok direniyor.O kadar direniyor ve inatlaşıyor ki bu durum ikimizinde sinirlerini çok yıpratıyor.Bu sebeple artık zorlamıyorum.Bir kez yatrırıyorum,15 dk. sonra hala şebeklik peşindeyse,kaldırıyorum.

Öğle uykusu saatlerimizin düzeni tamamen değişti.Uyku saati düzenine dikkat eden ve önem veren biri olarak,eğitime başladığımdan beri bu konu ile ilgili ciddi problem yaşıyorum.

Gece uykusuna hala 7-8 arası yatıyor.En geç 8'de uyumuş oluyor.Bazen uyuması 2 saniye sürüyor,bazen 15 dakika,bazen 1 saat.Bunun neye göre değiştiğini bilmiyorum.En büyük numarası emziğini yataktan aşağı atmak,çünkü emzikle uyuduğu için,bunu yaptığında odasına geleceğimi biliyor.Ben bunu nasıl engellerim ya da değiştiririm bir çözüm bulamadım.Her seferinde yanına gidip,emzini verip, 'uyku vakti Emir'cim' diyip tekrar yatırıyorum ve bana kahkahalar atıyor:)Tek yaptığım şey,emziği yere attığında hemen yanına gitmemek oluyor,süreyi gitgide uzatıyorum.Bu durumda,uykusu iyice geldiğinde sızlanmaya ve sinirlenmeye başlıyor ama sonuçta pes edip uyuyor.Bazende,hiç emzik atmakla uğraşmıyor,yatağına yatıyor duvarlara ve etrafa baka baka 10 dakikada uykuya dalmayı başarıyor.

Uyku eğitiminde gece beslenmesinin kesilmesi gerektiği söyleniyor fakat ben  devam ediyorum.İstiyorsa veriyorum,zaten eğer istiyorsa yemeden asla asla uyumuyor.Ben de zorlamıyorum.Bazen hiç istemiyor,bazen gecede 1-2 kez devam sütü içiyor.

Sonuç olarak,bence bu eğitim hala tamamlanmadı ama amacına ulaştı.Tamamlanması da gerekmiyor diye düşünüyorum,çünkü Emir hala bebek ve bir kaç sene daha bizim gibi uyumasını beklemek pek gerçekçi bir beklenti değil.Bundan sonra ki tek hedefim hiç bir koşulda sallamamak ve özel durumlar haricinde kucakta ve aynı yatakta uyumamak.En önemli hedefimiz ise gece deliksiz uyumasını öğretmek,ki bunu yapmaya başladı bile:)

Bu süreç benim için yorucuydu,fakat tahmin ettiğim kadar da korkunç değildi.Evet,'delireceğim galiba' diye hissettiğim,devam ettiremiyeceğimi düşündüğüm anlar oldu ama hedefe odaklanmaya çalıştım.Çok araştırdım,çok okudum ama hiç birşeyi birebir uygulamadım,içime sineni,içime sindiği şekilde uyguladım.Daha önceki yazımda da söylediğim gibi,alışkanlıklardan vazgeçmek ve yenisini kazanmak hiç kolay değil,hele ki bunu bir yaşında ki bir bebeğe yaptırmaya çalışmak hiç hiç kolay değil ama normal olan bu değil mi zaten?

Eğer uyku eğitimini eninde sonunda vereceğinizi düşünüyorsanız,ne kadar erken başlarsanız o kadar iyi olduğu söyleniyor.Hepinize,kararlılık,kolaylık ve sabır diliyorum sevgili anneler.İnanın alışıyorlar:)