Bu haberle birlikte,hamilelik konuları tekrar gündemimize dahil olunca,ister istemez kendi hamileliğime döndüm.Zaten dönmeye dünden razıyım,erkeklerin askerlik,kadınlarında hamilelik hikayeleri bitmezmiş ya:))Hamileliğim sırasında yazdığım günlüğümü çıkardım dolabın içinden.Dışı pembe,içini açtım,bir sürü ultrason fotoğrafı çıktı.0.5 cm.'den 49 cm.'e dönüşen bir bebeğin fotoğrafları,bir kez daha büyüledi beni.Defterimi yeni almıştım,bir önceki yeni bitmişti.İlk yazıdığım yazı 14 Şubat 2013.İki gün önce hamile olduğumu öğrenmişim.Sonrasında ise her doktor randevusu,her gelişme,her his,her mutluluk,her mutsuzluk bir bir yazılmaya devam etmiş.Yazma alışkanlığımın en güzel tarafı geçmişe tüm detaylarıyla istediğim zaman geri dönebiliyor olmak.Aslında 9 aylık süreçte,kendimi kameraya da çektim,daha önce de söylemiştim size,neredeyse her hafta konuştum kamera karşısına geçip,hislerimden bahsettim çünkü bence yazmaktan daha iyi birşey varsa o da 'record' tuşuna basmak ve kaydetmek.Fakat hala çekimlerimi izleyemiyorum,niye bilmiyorum.Çok etkilenirmişim,duygulanırmışım gibi geliyor,cesaret edemiyorum:)

Defterimi okumaya başladığımda,bu hormanal kadınla hala empati kurabildiğimi farkettim.Şimdi olsa, bu kadar korkmazdım ve takmazdım dediğim,hatta anlamayacağımı zannettiğim şeyleri anlamak beni şaşırttı ve hatta duygulandırdı.Bir kez daha yaşamak istedim aynı anları,bu sefer daha sakin olarak ve aslında yine hamile kalsam,yine sakin olamayacığımı bilerek:)Okudukça hamileliği özledim,okudukça hamile Pelin'e sarılmak istedim,okudukça çok çok güldüm ve okudukça ohh dedim,iyi ki bitmiş:)

Ben isteyerek hamile kalmıştım ama itiraf etmeyliyim ki,hamile kalınca içimde sürekli mutluluk kelebeklerinin uçuştuğu bir modda gezmedim.Çok şükür herşey yolundaydı,bu sebeple sağlığımız konusunda endişelenmiyordum,şanslıydım ama yinede sürekli ağlayacak bir nedenim vardı.Çok mutluydum ama çok korkuyordum.Yaşayacağım fizilsel ve psikolojik değişikliklere hazır değildim.Hemde hiç!

Evet hamilelik o kadar mucize birşey ki,isteyerek hamile kalan kadınların hepsi bu duyguyu anlatmaya kelimeler bulamıyor genelde ve hep ne kadar harika olduğundan bahsediyorlar,gülümsüyorlar ve kendilerini çok seviyor,yani en azından öyle gibi gözüküyorlar.Valla ben hiç öyle değildim diyerek başlamak istiyorum ve çoğu hamilenin de öyle olmadığını biliyorum.Bu yazımda size hamileliğin sadece ne kadar muhteşem olduğu hikayelerinden değil,gerçekten neler hissedilebileceğinden bahsedeceğim,hatta bahsetmeyeceğim günlüklerimden birebir alıntı yapacağım.


Hamileyseniz,şüphesiz çok güzel anlar yaşayacaksınız,bunları ömürboyu unutamayacaksınız ve yaşayacaığın o muhteşem anlarda mutlu olmak ne kadar doğalsa,bu süreçte bazen mutsuz hissetmek ve korkulara kapılmak da  çok normal ve bence herkesin bundan daha çok bahsetmeye başlaması lazım çünkü sadece hamileliğin güzellikleriyle dolu hikayeler dinleyince,insan kendini delirmiş gibi ve yanlız hissediyor.Ben öyle hissettim.


Bakalım hamile Pelin'in yazdıklarını okuyunca siz de benim kadar gülecek ve duygulanacakmısınız.Sizi yazdıklarından bazılarıyla başbaşa bırakıyorum...Cümleler birebir kişisel günlüğümden alıntıdır;)

1-Hamileyim,çok mutluyum.Mutluyum değil mi?Mutlu gibiyim ama sanki herkes benden daha çok mutlu.Sanki onlar benim hamile olmama benden daha çok sevindi.Nasıl şeyse bu.Bende bir problem mi var acaba?Acayip sinir oluyorum herkese.

2-Hamileyim,mutluyum ama acaba erken miydi?Biraz daha mı beklemeliydim?

3-Anne olmaya hazır mıyım acaba?/İyi bir anne olabilecek miyim?/İyi bir anne nasıl olunur ki?

4-Kaç kilo alacağım acaba?/Çok mu şişman olacağım?/Ya aldığım kiloları veremezsem?

5-Doğru düzgün yemek yiyemiyorum,bu durumda bebeğim de yemek yiyemiyor.Onu iyi besleyemiyorum.Bebeğim benim yüzümden aç.Ben bu annelik işini şimdiden beceremiyorum galiba.

7-Ben kendimi hiç hamile gibi hissetmiyorum,hasta gibi hissediyorum.Hamilelik hastalık değildir diyorlar,öyle gibi davranmayın diyorlar.Biliyorum,çok güzel birşey,içimde bebeğim var ama ben şuan böyle hissetmiyorum ki.Mide bulantısından kafamı kaldıramıyorum ya aklımı kaçırıcam!!Sırtım ağrıyo,karnım ağrıyo,uykum var,kolumu kaldıramıyorum.Kahvede içemiyorum zaten.Bu ne ya?????Yok efendim neymiş,millet şöyle hamilelik geçirip bilmem kaç km. yol gidiyormuş,yok anneannelerimiz tarlada çalışıyormuş,bilmem ne.Ay anladık yani ama napıyım?Ben beceremiyorum bu işi demek ki!Çok biliyorlarsa onlar hasta gibi hissetmedikleri ve tarlada çalıştıkları hamilelikler geçirsinler!Ben HASTA GİBİYİM,VAR MI?

8-Bu insanlar beni niye bu kadar çok seviyor?Hayır yani daha önce sevmiyorlardı da,hamile olunca mı bu kadar bayılmaya başladılar?O zaman beni değil,bebeği seviyorlar.Yapmacık yapmacık tavırlara tahammül edemiyorum.Alsınlar bebeği başlarına çalsınlar!

9-Keşke bir jinekolog ile evlenseymişim.Keşke doktorumun evinde yaşayabilsem!İçeride neler oluyor çok merak ediyorum.İyi mi acaba,nereden anlayabilirim?Ultrason makinesine bağlı yaşamak istiyorum.

10-Çok kilo aldım.İnsanlar artık şişman olduğumu düşünüyor.Birşey demiyorlar ama ben biliyorum,herkes arkamdan konuşuyor!!

11-Bugün yürüyüşe çıktım.15 dakika sonra bir banka oturdum,nasıl bir yorgunluk,nasıl bir uyku anlatamam.Valla döndüm eve,yattım uyudum.Düşün yani durumun vahimliğini.Zaten çok çirkinim,çok bakımsızım,çok şişmanım,hiç bir işe yaramıyorum,anca ööyle yatıyorum.Yatarkende hiç rahat değilim.Dışarı çıkmak bile istemiyorum çünkü hemen yoruluyorum,yorulunca karnım kasılıyor.Allah'ım aklımı koru sen Yarabbim!

12-Moralim çok bozuk,çok sinirliyim,sürekli ağlıyorum ve böyle hissederek bebeğimi de üzüyorum!Fakat elimde değil.Ben çok kötü bir anneyim.
13-Ben kendimi hiç anne gibi hissetmiyorum?Öyle mutluluktan da ölmüyorum.Normal mi acaba?Yoksa bende mi bir problem var?Çocuğumu sevmiyecekmiyim acaba!

14-Kerem iyi bir baba olabilecek mi?Çocukla ilgilenecek mi?Bebek bakımıyla ilgili,bir tane bile kitap okumuyor ya!Ben 9 ay onun çocuğunu taşıyorum,o bir tane bile kitap okumuyor!!
15-Ya Kerem bebeği benden daha çok severse?

16-Hayatım çok değişecekmiş ama ben değişmesini istemiyorum.Banyo bile yapamayacakmışım?!Nasıl yani ya?Acayip abartıyorlar gibi geliyor.İnşallah öyledir.

17-Bebeğin haraketleri kaçıncı haftada hissetmek normal acaba?Benim ki ne zaman haraket edecekki?Acaba haraket ediyorda ben mi anlamıyorum?

18--Bebek için ne almalıyız?Ben hiç birşey bilmiyorum.Bir hevesle ve mutlulukla mağazalara giriyorum annemle,sonra onca eşyaya bakıyorum,tulumlara bakıyorum,içim sıkılmaya başlıyor,kalbim çarpıyor,zor atıyorum kendimi dışarı.
19-Hiç birşey yetişmeyecek,herşey eksik,hiç birşey hazır değil.Kimse bana yardım etmiyor zaten!!

20--Karnımın büyüklüğü normal mi?Benimki çok mu büyük?

21-Göbek deliğim dışarı çıkmasını istemiyorum.Ya bir daha eski haline dönemezse?

22-Bu kilo mevzusunu niye bu kadar kafama takıyorum bilmiyorum.Biri birşey sorsa yada bir yorum yapsa,eğer hassas bir anıma denk geldiyse mutlaka kafama çok takıyorum.Kabul edemediğim nedir anlamıyorum?Niye bu kadar kasıyorum,kiminle yarışıyorum inan anlamıyorum.Hamileyim ya hamile,tabii ki şişmanlayacağım.Kerem'e çok şişmanım diyorum,hayır şişman değilsin,hamilesin diyor.Güzel bir cevap ama yinede beni mutlu etmeye yetecek bir cevap değil.Gerçekte ne düşündüğünü biliyorum!

23-Bazen gerçekten ne hissettiğimi ben bile anlamıyorum.Hormonlardan mı gerçekten bu hisler?Hepsi hormonal olamaz bence!Kimsenin suçu yok mu yani?Ağzımı açıp bir kelime söylesem,hormonlardan diyorlar,ay kafayı yemişler ya,değil arkadaşım hormonlardan!Gıcık oluyorum size var mı?!

24-O kadar büyük bir belirsizliğe doğru gidiyorum ki,bu belirsizliği tahmin etmeye yada hayal etmeye çalıştıkça aklımı kaçıracak gibi oluyorum.Napıcam ben ya?

25-Bebeğime kimse dokunmasın istiyorum şimdiden.Normal mi acaba?Ya lohusalıkta böyle bebeğini kimseye göstermeyen deli biri olursam?Aman,olursam olurum.Kime ne.

26-Emir o kadar çok haraket ediyor ve sesime,dokunuşma tepki veriyor ki,artık onu kaybetmekten ödüm kopuyor.
27-Çok yanlız hissediyorum kendimi.Yapayanlız.Herkes ilgileniyor benle,seviyorlar beni filan ama yinede yanlızım.Kimse ne hissettiğimi bilmiyor,ne yaşadığımı bilmiyor.Herkes sadece görevini yapıyor,sadece davranmaları gerektiği gibi davranıyor ve gidiyor.Herkesin yüzünde yapmacık bir gülümseme ve ben tek başımayım.Bebeğimle birlikte,tek başıma.Neyi nasıl yapacağımı bilmiyorum,kimseye soramıyorum.Karnım büyüyor,Emir kıpır kıpır,artık gelsin istiyorum,onu kucağıma alıyım ve bir daha asla bırakmayayım.İkimiz alıp başımızı gidelim buralardan.Kimse dokunmasın ona,kimse bakmasın.Sadece benim olsun,benim kollarımda olsun.Allah'ım sen bebeğime sağlık ver.

27-Emir doğunca onu ne kadar seveceğim acaba?Ya herkesin dediği şeyleri ben hissedemezsem?Ya yeteri kadar mutlu olmazsam?Ya anne olunca anlayacaksın dedikleri şeyi ben anlamazsam!O kadar korkuyorum ki!Ya benim içimde annelik duygusu yoksa???Korkudan delireceğim sanırım!
28-Hiç birşey yapamıyorum,dışarı çıkıp gezemiyorum hemen yoruluyorum,artık araba kullanamıyorum çünkü geriye bakamıyorum ve arabadan inerken çok zorlanıyorum,bulaşık makinesini boşaltamıyorum,herşey bir kenara çorap bile giyemiyorum!Koşmak istiyorum,deli gibi koşmak.Daha önce yapmadığım şeyleri yapmak istiyorum,paraşütle atlamak,sörf yapmak...Özgürce haraket edebilmeyi o kadar özledim ki.(Hamileliğimin son günlerinde yazılmış bunlar)

29-Yeterli bir anne olacabilecek miyim?Oğlum beni yeterli bulacak mı?
30-Nasıl doğum yapacağım?Normal mi sezeryan mı?Herkes soruyor ve ben hala cevabı bilmiyorum.Bugün eczenede bir teyze asla sezeryan doğurmamam gerektiğini tembihledi,eczaneden çıkınca deli gibi ağlamaya başladım.Sezeryan doğurursam kötü bir anne mi olurum yani?Herkes öyle mi düşünür?
31-Kerem'den nefret ediyorum ama aynı zamanda da bir tek onu seviyorum,hiç yanımdan ayrılsın istemiyorum.Bir saniye bile yanımdan ayrılmasın ama yanımdayken de beni sinir ediyor.O rahat rahat takılıyor,ben onun çocuğunu taşıyorum.Belime masaj yaparmısın diyorum,puff luyor,yeminle öldüresim geliyor.
32-Acaba lohusalığım nasıl geçecek?Karnın kalacak diyorlar,oran buran ağrıycak dityorlar,çok hassas olacaksın diyorlar!Yani doğurunca da kurtuluşum yok.Ben ne zaman normale döneceğim ya???

33-Ya sütüm gelmezse?
34-Baby Shower'ım yaklaşıyor ama ben hiç istemiyorum!!Ne giycem,ne yapıcam,ne hissedicem?Bir sürü insan gelicek,herkes yeni ve şişman halimi görücek,içinden dalga geçicek.Offf ayrıca hiç halim yok partilik filan.
35-Emir'i Paşa'yı sevdiğimden daha çok mu seveceğim?Bu kısmı çzöemiyorum.Sanki daha fazla sevemezmişim gibi.

İşte benim yazmaya değer bulduğum endişelerimden bazıları bunlar:)Yazarken yine güldüm:)
Bir ara düşündüm,her maddenin sonuna şimdi bu konuyla ilgili ne düşündüğümü mü eklesem diye,sonra vazgeçtim,hadi dedim ukalalık yapmıyım.Sonra dayanamadım ve sadece şunları yazmaya karar verdim;eğer kendinizi iyi hissetmediğiniz zamanlar oluyorsa ve aklınızda pek çok endişe varsa,bunların hepsine verilecek ortak bir cevap var aslında.Bebeğiniz ve siz sağlıklı olduğunuz sürece,geriye kalan herşey ama herşey yoluna girecek,herşey aynı anlattıklaır gibi güzel olacak ve bunu bebeğinizi kucağınıza aldığınız saniye anlayacaksınız:)Bu yüzden tadını çıkarın ve gün içerisinde mutluluktan veya mutsuzluktan veya hiç bir sebep yokken 5 kez ağlamanın normal olduğunu bilin,tamam mı?Hem sadece ağlamaycaksınız ki,gereksiz şeylere gülme krizine gireceğiniz anlarda olacak:)Sanırım her his en uç noktada yaşanacak.

Son olarak,yanlız değilsiniz...Kendinizi kötü hissettiğiniz zamanlarda, en yakınlarınızla konuşun,anlamayacaklarını düşünsenizde konuşun,iyi geleceğine eminim,sonra onlara azıcık kapris yapın sonra bir de ayak masajı yaptırın ve derin bir nefes alın:)

Kendinizi çok depresif ,sürekli mutsuz hissettiğiniz ve bununla başa çıkamayacağını düşündüğünüz noktaya gelirseniz,bunu lütfen doktorunuzla paylaşın ve gerekirse bir uzman yardımı almaktan çekinmeyin.

Hepinizi seviyorum....Öpücükler hormonal anneler ve anne adayları...:)